moje miasto - Warszawa

ubrałam dzisiaj choinkę, zrobiłam grzane wino, upiekłam kaczkę z jabłkami.
zapachniało świętami. domowością.

ale włączyła mi się w związku z tym tęsknota. za moim miastem, za Warszawą.
bo choć jestem znikąd, to Wawa jest moim miejscem na ziemi i póki co, nic tego nie zmieniło.

tak strasznie zatęskniłam za ul. Francuską. za najlepszym kebabem na kaca. za senegalskim baobabem. za węgierskim sklepem mięsnym i słoniną w ostrej papryce.
za sushi w palmiarni, za gwiazdkami na suficie kina w Sadybie, za spacerami po dzikiej stronie Wisły, za nieprawdopodobnymi korkami na mostach, które szczęśliwie tylko podziwiałam, bo pracowałam po niepopularnej stronie rzeki.
za żarciem na telefon, za sklepami otwartymi do nocy, za zakupami z dostawą na blat kuchenny.
za górką na Czerniakowie zalaną krzyżami i światłami w rocznicę powstania, za głupim mostkiem miłości na Wilanowie, za dziurami po kulach w elewacjach na Pradze.
nawet za mordorem na Domaniewskiej i okolicach.
za hipsterami, menelami, lansiarzami, pozerami, ludźmi o sercach z piernika i pansiami elegansiami.
za lasem kabackim, za łosiami w kampinosie, za kapeluszami na Wyścigach i piknikiem na stawach wilanowskich.
za zeszmaceniem się wódką na Krakowskim okazyjnie, za drinkiem arbuzowym na Mazowieckiej, za dyskusjami o kursie franka / euro, za gadkami szmatkami przy kawomacie.

ale najbardziej tęsknię za ludźmi.
przyjaciółmi, znajomymi, korposzczurami takimi jak ja.
eh.
więcej wina :)