błogosławiony żłobek

oto nastał najszczęśliwszy dzień w moim krótkim życiu matki.
decybel został wysłany do żłobka.

ja mam nadzieję odzyskać własne życie. on, mam nadzieję, uzyska kilka social skillsów i przestanie być dzikusem ze wsi :-)
a dodatkowo nauczy się gwary śląskiej.

myślałam, że będzie mi trudno, że bo ja wiem... no sraczki dostanę z przejęcia, albo chociaż łza mi się zakręci. ale NIE. nie nie nie.
jest bosko!
pierwszy raz mogłam ogarnąć dziecięcy syf z poczuciem, że ma to jakikolwiek sens, gdyż przez najbliższe kilka godzin nikt go nie będzie generował.
pierwszy raz usiadłam z kawą i wypiłam ją gorącą!
pierwszy raz zrobiłam sobie dorosłe śniadanie i pożarłam je bez dzielenia się! (no dobra, koty trochę wyżebrały, ale to się nie liczy)
pierwszy raz włączyłam laptopa w ciągu dnia i mogę z niego skorzystać!
pierwszy raz mogę pojechać na zakupy, pocztę, siłkę, basen, do fryzjera, albo po prostu posiedzieć przed tv. SAMA.

nikt, kto nie spędził roku w domu z dzieckiem nie zrozumie, jakie to piękne uczucie :-)

tak wiem, choroby żłobkowe nas dopadną i zniszczą sielankę.
jasne, będzie tydzień w domu, tydzień w żłobku... ale ale... i tak jestem na tym wygrana, bo to oznacza TYDZIEŃ w żłobku :-)

bym się normalnie upiła ze szczęścia, ale przecież muszę odebrać gada.
no, ale to jakoś wieczorem. a sa sa sa! ;-)
a póki co - jest BOSKO. po raz pierwszy od baaaaaaardzo dawna.