Sarny, kuny, mrówki i dzikie węże...

Po dwóch latach powinnam się już przyzwyczaić do życia na wsi, prawda?
No ale jakoś nie.

W tym miesiącu ekipa elektryków była u nas osiem razy. OSIEM. A wszystko przez to, że mamy fanaberię posiadać oświetlony ogród. Względy estetyczne oczywiście też mają znaczenie, ale bardziej chodziło o to, żeby nie było tak cholernie ciemno dookoła chałupy, bo światło gwiazd i księżyca jest bardzo romantyczne, ale na grzyba się przydaje, gdy próbujesz dotrzeć z podjazdu do drzwi wejściowych. Przez trawnik. Poorany przez krety i lisy...
Także strzeliliśmy sobie w ogrodzie lampy. Dużo lamp. Kwestię ceny za instalację tej przyjemności pominę milczeniem, ale można za to kupić więcej par butów, niż zmieściłoby mi się w garderobie ;)
Lampy niestety odkąd są, to w zasadzie nie działają. Znaczy działają jakieś dwa-trzy dni od wizyty elektryków, a następnie przestają. Bo gdyż. Uwaga wyliczam:
- kable do lamp zostają wykopane z ziemi i wyciągnięte (zębami!) z gniazdek (bóg jeśli istnieje, raczy wiedzieć przez kogo)
- lampy są "trącone" kopytkiem sarnim, przez co szkło pęka, woda leje się do środka, zwarcie, ciach - nie działa
- lampy są zasrane przez ptaki - a wygląda to tak, jakby całe stado ptaków, po kolei, srało na jedną wybraną lampę podświetlającą drzewo przez dwa tygodnie. w końcu odchody przeżerają najsłabszy punkt taśmy izolacyjnej, zwarcie, ciach - nie działa
- kable do lamp są regularnie przegryzane! przez kogo kurna?!? lisy? wilki? wilkołaki?
Ale ostatnio atak przyszedł ze strony mrówek. Otóż uznały, że wnętrze małych lampek stojących pod krzakami, to idealna miejscówka na spichlerze, czy inną mrówczą porodówkę. Jak już udało się panom elektrykom ustalić obecną przyczynę zwarcia, to się okazało, że w zasadzie każda z lamp jest już zaanektowana przez mrówki... I weź im teraz tłumacz, żeby tam więcej nie właziły...

W ogrodzie całkiem niedawno objawiły się też zające. Nawet się na początku ucieszyłam, ale gdy tylko doświadczenie doszło do głosu, czekałam na zajęczy cios. I otóż. Nie wiem ile komnat liczy zajęcza nora, ale drzwi, czyli dziur po kolano, ma pierdyliard!!! I zasadniczo spoko, tylko w piłkę grać się nie da, bo oboje z Decybelem się zapadamy i istnieje ryzyko zgubienia zębów. Mleczniaki trzeba by było opłakać i tyle, ale moje są okupione bólem aparatu, więc doprawdy - NIE.

A kuna? Myślicie, że poprzestała na uwaleniu błockiem elewacji? Otóż nie. Przekopała i pogryzła w pioruny ocieplenie dachu. Kosztów naprawy niestety pokryć nie chciała... A dodatkowo uwzięła się na mój samochód i spod maski sobie to wygłuszające coś postanowiła pożyczyć na wieczne nieoddanie. Serwis wycenił wymianę podbitki na 1007 złotych. Tysiąc za materiał i wymianę, siedem za kostkę toaletową, którą mi tam bezpiecznie mogą zainstalować, a która zapachem ma niby dziadówę włochatą odstraszyć...

I tak ciągle, bez końca coś.

I codziennie się stąd wyprowadzam.

A potem przychodzi zachód słońca, kieliszek wina i mogłabym z zającami, kunami i nawet niedźwiedziami startować do walca :-)

Bo jest naprawdę bosko...