Urodziny Decybela

Ponieważ nie jestem w ostatnim czasie w zbyt rozrywkowym nastroju, urodziny Brunona miały być raczej spokojne. Koleżanka Lokaleska z córką miały wpaść na tort i kawę. Taki był pierwotny plan.
Ale plany w moim wykonaniu nigdy się nie sprawdzają...

Pierwszą zmianą była srająca grypa, która uniemożliwiła zaplanowany wcześniej, a jakże, przyjazd mojej siostry z dzieciakami w tygodniu poprzedzającym urodziny. Więc plan został zmieniony, przyjechali w tygodniu urodzinowym. No i dobrze, więcej dzieciaków.

Siostra moja plan mój jednak zmodyfikowała z zaskoczenia. Zapraszając do mnie, do nas w odwiedziny nagle i dla mnie całkiem wtem, polsko-włoskich znajomych na kawę-po-drożną. Bo akurat przejeżdżali w okolicy. Co prawda bez tragarzy, ale za to z czwórką dzieci. Czwórką dzieci 4-języcznych! No skoro robisz imprezę dla dzieci, to chyba dodatkowa czwórka się zmieści...
Tak.
Na to wszystko, jakby było mi mało niezaplanowanych atrakcji, wkroczyła z niespodzianką rodzina Holendra. Znaczy się przyjechali na urodziny Brunona bez zapowiedzi i piśnięcia w temacie. Dwa dni jechali, musiałam im furtkę otworzyć...

Przypominam, że przygotowana byłam na JEDNO bonusowe dziecko i JEDNĄ kawę... ;)

O w dupę węża!
No więc zrobiłam sobie zdjęcie jak to kłębowisko węży demolowało mi dom. Tak ku pamięci i przestrodze, jeśli chciałabym kiedyś mieć DUŻĄ rodzinę.
Zrobiłam sobie też zdjęcie po tym, jak już wszyscy poszli, a ja zostałam z ostatnim łykiem szampana. Na wypadek, gdybym to pierwsze zdjęcie zgubiła, wyparła, albo by mi totalnie hormony mózg rozwaliły i z jakiegoś powodu uznałabym tę ilość dzieci za cudowne rozwiązanie. Ilość pustych butelek, brudnych talerzy, zeżartych przekąsek, ciasta, wypitej kawy, ogolonych kotów, rozjechanych rabatek z kwiatami, przedziurawionych basenów, urwanych huśtawek i wspomnienie po białych schodach i gładkich ścianach, powinno mnie otrzeźwić... Kiedyś-tam. Bo teraz to walczę, żeby ten obraz nie śnił mi się po nocach ;)

Oraz 4-języczne dzieci w ilości sztuk cztery, to jest kurde coś nieogarnialnego.
Zaczynają coś tłumaczyć mamie po polsku, kończą do ojca po włosku. Ale między sobą po niemiecku. A że akurat leci bajka po angielsku, to wiadomo, że czasami im się i na ten język przełączy... A że są w stadzie, to jedno zaczyna, inne kończy, trzecie zaprzecza, a czwarte odwraca kota ogonem. Dosłownie i w przenośni.
Nikt bez przygotowania bojowego nie jest w stanie nadążyć za takimi multijęzykowymi potworami. Prócz innych potworów rzecz jasna...

Kochane dzieci.
Jak śpią.
Albo mają żłobek z internatem.
Najlepiej w Szwajcarii... ;)