Badanie krwi

Temat polskiej służby zdrowia wywołuje w Holendrze palpitacje serca. Ciągle mi powtarza, że jeśli się gdzieś rozmaśli na drzewie jakimś, czy autostradzie, to mam zebrać co zostało i wysłać do Holandii. Może TAMTEJSZYM lekarzom uda się go poskładać w całość...
Bo tutejsi to oczywiście więcej nie ten teges.

Na początku próbowałam tłumaczyć, że ok, w państwowym szpitalu w PL może nie jest tak znowu fajnie i kolorowo, ale zazwyczaj starają się, żeby pacjent przeżył i że polscy lekarze też mają sukcesy i że jak wiesz do kogo iść, to będziesz potraktowany po ludzku.
Ale wszystkie moje argumenty były zbijane jego jednym, koronnym - ale oni nie mówią po angielsku, nie dogadam się, nie chcę iść do lekarza, który mnie nie rozumie.

No i to jest prawda...

Początek mojej ciąży przerabialiśmy w najlepszym, a przynajmniej najdroższym prywatnym warszawskim szpitalu, gdzie lekarze młodzi, wykształceni, dobrze opłacani i generalnie jak nie tam powinni dobrze mówić po angielsku, to gdzie? Otóż chyba nigdzie, bo oni też niestety nie mówili. Znaczy pewnie piwo w barze na wakacjach zamówią, albo o warunkach pogodowych pogadać by mogli, ale już o objawach, albo o tym, czy płód rozwija się prawidłowo, to niekoniecznie.
Jasne, może mieliśmy pecha i generalnie jest lepiej, ale ponieważ lekarzy było kilku, śmiem twierdzić, że prócz "it's a boy!" to niestety niewiele byli w stanie przekazać w języku lengłydż.

No a zaistniała potrzeba zbadania krwi holenderskiej.
On jedzie do Holandii. Spakowany już.
Nikt, z kim nie może się dogadać, nie będzie mu przecież w żyłach grzebać...
Jedzie. Do Niderlandów.
Ostatecznie do Czech. W Pradze przecież musi być jakiś DOBRY szpital.
Po kilku barankach w ścianę udało mi się go przekonać, że jak pójdziemy do prywatnej lecznicy w naszym mieście, to igły na bank będą nowe, a w kolejce do gabinetu nie będzie ludzi z kozami i kurami w koszykach. A za kasę zaoszczędzoną na benzynie, będzie mógł sobie kupić extra parę butów przecież... ;)

Poszliśmy.
Nie było kolejki. Nie było kóz.
Była bardzo miła pani pielęgniarka / doktor? Sama nie wiem. Przefajna.

- Ten oto pan chciałby oddać krew do badania, ale ponieważ nie mówi dobrze po polsku, czy ja także mogłabym wejść i tłumaczyć?
- A tak, oczywiście. Nie on pierwszy nietutejszy.
- O, naprawdę?
- Tak, tak... zdarzają się cudzoziemcy. Zwykle nie ma problemów... Tylko z Czarnymi, to wie pani... Eh.

No nie, nie wiem. Włos mi się zjeżył, ale przecież nie będę robiła scen. Se ma poglądy z dupy koziej (tej z kolejki), to se ma. Nie będę jej przecież pouczać, a już szczególnie zanim pobierze krew.

- A pan z jakiego kraju do nas przyjechał?
- Jestem Holender! Niebieska krew! - zażartował Holender.
- Oj chyba bardziej pomarańczowa.
- Tak! Oranje!
- Ale skórę ma pan wyjątkowo jasną, wszystkie żyły ładnie widać... Bo z tymi Czarnymi, to masakra. Nigdy nie wiem, w co się wbijam...

:)

Holender wybiegł jak na skrzydłach, w podskokach. Przeżył oddawanie krwi w Polsce, dzikim kraju wschodniej Europy ;)
- Wow, nic nie czułem, nic! I widziałeś ile to wszystko kosztowało? NIC! I wyniki będą już dzisiaj... WOW!

Następny krok - namówić Holendra na polskiego stomatologa!

Do fryzjera przekonywałam go z pół roku, ale był już nawet raz czy dwa beze mnie :) Takie drobne sukcesy, a cieszą. Z cudzoziemcem to czasami jak z 5-latkiem... Słowo daję :)))