siłka to podstawa

w poprzednim roku, za swój wielki i zupełnie nieoczekiwany sukces uznaję fakt, że zaczęłam biegać.
nie jestem antysportowa, ale ostatni raz regularny wysiłek fizyczny fundowałam sobie chyba w liceum. ba, należałam nawet do klubu sportowego i trenowałam prawie codziennie.
ojciec mi zawsze powtarzał, żebym uważała, bo do tego sportowania to mózg mi się utrzęsie.
pewnie miał rację...
a potem jakoś mi przeszło. niby jeździłam konno, sporo pływałam, na siłkę zaglądałam, ale to były jakieś takie ruchy z dupy. szłam, żeby się poruszać i tyle.
a w tamtym roku cyk - zaczęłam biegać.
oczywiście chęć wrócenia do formy po ciąży miała w tym swój udział.

ale jolka nie jest taka, żeby robiła coś, co jej przykrość sprawia. i jak zaczęło być zimno i więcej niesucho, to ani kijem, ani marchewką mnie na dwór wypędzić się nie dało.
została siłka.
i kurcze bardzo mi się nie chciało, bo oczywiście wizualizowałam sobie tutejsze siłki jako pakernie w piwnicy. śmierdzące potem i odżywkami dla mięśniaków. hantle i ławeczki do wyciskania. pełne zsamczenie.
oczywiście bardzo się myliłam.
znalazłam super siłownię w starej fabryce jakiejś, czy czymś takim. ceglaste ściany, lustra i maaasa nowoczesnych sprzętów. chyba żadna z siłek w wawie, które znam nie miała tylu sprzętów. plus fitnesy i inne zumby.

i tak se chodzę tam, jak akurat Brunosław nie przywlecze grypy srającej ze żłobka, albo innej zarazy kichającej uniemożliwiającej bieg.
i se tak chodzę i se paczę, bo zawsze paczać lubiłam.

i wiele rzeczy mnie zadziwia.
na przykład to, ile osób ma czas i możliwości finansowe, żeby w ciągu dnia dymać na siłownię! i to nie na godzinkę, ale po prostu spędzać tam życie!
oraz jak bardzo zmieniły się realia siłkowe. kobitki po 60-tce, młode matki, faceci którzy po wypoceniu piwa i tiramisu idą na targ i kupują jarzyny na obiad.
no i pakersi, moi ulubieni :)
oni teraz są oczywiście lepiej ubrani i lepiej się może wysławiają niż ci, których kojarzyłam sprzed wielu lat. nie widać też tylu złotych łańcuchów. ale to nadal ci sami goście. kwadratowi. bez szyi. jak przechodzą, to z trudem łapię powietrze, bo oblali się wiaderkiem diora, czy tam innego pachnidła.

i patrzę na nich, chociaż wcale nie chcę. i podsłuchuję, chociaż to nieładnie.
ale po prostu nie potrafię przestać... to jest jak patrzenie na zupełnie obcy mi gatunek. nie znam nikogo takiego osobiście, w moim bąblu rzeczywistości ci panowie nie goszczą. no chyba, że na siłce właśnie :)

wchodzą. zapach za nimi smugą szeroką, jak cień. jak przestaną iść, to się rozprzestrzenia na boki. dyfuzja.
- uszanowanko! - ciach, ciach, ciach kilka szufli z kolegami.
patrzy taki w moją stronę i się kłania. mnie się kłania!
za pierwszym razem pomyślałam, że może jednak skądś się znamy, że może ze żłobka, albo to ktoś z warsztatu, gdzie wymieniam opony, albo coś... ale po drugim i trzecim kłanianiu się pakersa zrozumiałam, że oni ot tak się kłaniają. bo jesteśmy razem na siłce.
nigdy mi się to w warszawie nie zdarzyło... a tutaj to absolutna norma :)
- jak leci, co dzisiaj robimy? - panowie ustalają plan. uda, boczki, trochę ramiona. no i pośladki, bo pośladki to podstawa.
i zaczynają machać łapami, jakby chcieli odfrunąć. jakby od tego machania życie ich buldoga zależało. albo reputacja.
znaczy rozgrzewka. bo rozgrzewka to podstawa.  
machają i gadają.
- ja to się najlepiej czuję, jak ważę te swoje 76 kilo. zeszłem do 71, ale to nie to. słaby się czułem, wiatr mną pomiatał, a od pomiatania to mam żonę. ale 80 też źle. opuchnięte wszystko miałem, ruszać się nie mogłem. daj pan żyć. to nie dla mnie.
- dla mnie optimum to osiemdziesiąt trzy do pięciu. ale to tylko jak na odżywce jestem. bo jak bez, to takiej wagi nie utrzymam. dobra odżywka to podstawa.

i se tak panowie jadą. o odżywkach, o wadze, o dietach, sałatach. czy w sosie to jest dużo węgli, czy może wcale, czy to się opłaca żreć te naszpikowane chemią kurczaki i że jest promocja na jajka w lidlu. oraz, że ten dres to z promocji, ale najwyższej jakości. z internetu. odesłać można, jak się w barach nie zmieścisz, nie bój nic. możliwość zwrotu to podstawa!

PLOTKARY. napakowane, natestosterowane przekupy w dresach.
pięć szybkich machnięć na ławce i gadka.
wtedy janusz siada i się przygotowuje do machnięć. zapina skórzane bransoletki, poprawia spodnie w kroku, macha. schodzi oddycha. pięć groszy o diecie dukana żony dorzuci.
sokół, mały, albo inny piter siada na ławce, poprawia uchwyt na żelazie.
jeszcze dwie serie.
praca w seriach to podstawa... ;)

i kurcze jakoś kobit w ławicach nie widać.
laski owszem, przychodzą razem, ale ustawiają sobie sąsiadujące ze sobą biegaczki i w milczeniu zasuwają te swoje 5km, albo odparzają dupkensy na rowerach.
a tamci od sprzętu do sprzętu, od odżywki po ceny butów sportowych i rekomendacje żelu do włosów :)
aż miło popatrzeć i posłuchać. bo muza to raczej taka z lokalnego disco niestety.. ;)