Wroclove

czy ja już wspominałam, że u mnie stałe są tylko zmiany?
otóż, jakieś dwie chwile przed tym, jak zdecydowaliśmy się na kupno pięknego, ale siedemnaście razy za drogiego mieszkania w Krakowie, odmieniło nam się iiiii... rozważamy Wrocław :)

bo gdzieś mi się wymsknęło, że jest plan na Kraków.
Krakusy zacierały ręce, kawy były planowane i inne niecne występki.
ale niekrakusy skrakowione, czyli element napływowy, zaczął mnie bombardować wiadomościami, zdjęciami, przemyśleniami i wynikami analiz powietrza w mieście. że nie. że to nie dla mnie. że cepelia. że turystycznie. że poza starym miastem, to bieda. że oni wszędzie pieszo. że na starówce ładnie, ale do mieszkania za głośno, za tłoczno, za turystycznie. że knajpy nie trzymają poziomu, bo głównie na turystów są nastawione. że z parkowaniem dramat. że nie pokocham i że mi się odciski zrobią, a paznokieć niechybnie zejdzie...

se pomyślałam - a gówno wiedzą. na warszawę moją ukochaną też większość psioczy. ja tam miałam mikroraj. że w krakowie też se taki raj zorganizuję, że blisko starówki, ale z boku, w ciszy. że knajpy MUSZĄ być dobre przecież jakieś do cholery, chociaż ze dwie. że i tak to nie na zawsze. że ładnie. że kraków!

ale dziurę w brzuchu wiercili, zdjęcia zasyłali, kazusy z życia obywatela, i tak dalej.
dobra, niech będzie, pojedziemy na weekend do Wrocławia i się zobaczy.
a wcześniej się w rynku nieruchomości rozejrzymy, bo w sumie dlaczego by nie.

no i pojechaliśmy. taki wyjazd ostatniej szansy przed podpisaniem papierów w KRK.
padało.
było zimno.
polecane sushi było zamknięte.
ale znaleźliśmy miejsce, które urzekło nas pod każdym względem.
skradło nasze serca w pierwszej sekundzie.
piękne.
z klasą.
nowe. ale i stare.
blisko centrum. i na uboczu.

jedyny problem był taki, że nie zabrałam swoich rzeczy, nie? bo bym normalnie została.
chrzanić, że stan deweloperski... nie takie rzeczy się z rodzicami w rumunii dawało przetrwać ;)

i tak o.
wydaje się, że nie ma odwrotu, bo miłość nasza do miejsca i Wrocławia jest przeogromna, nagła i płomienna.
tak się w sobie zakochaliśmy z Holendrem, tak podjęliśmy decyzję o dziecku, tak kupiłam samochód (w jakieś 15 min z podpisaniem papierów włącznie), tak działamy.
oczywiście przed nami długa droga formalności i wszystko się może zdarzyć, ale na tę chwilę - wpisuję wirtualne 71 przed moim numerem telefonu, moczę giry w Odrze (tutaj też mam Odrę przepływającą, ale jeszcze jej nie dotykałam), wyławiam z niej Decybela, pasę koty w okolicznym parku, snuję się po Rynku i robię selfie na mostach.
no jestem tam. u siebie :)
oraz planuję kuchnię. niestety znów będzie biała, bo niby jaka inna ;)
Holender już obmyśla najlepszą podłogę, meble i dodatki i gdzie będzie pokój gier.
- jaki pokój gier?
- no gier, dzieciak rośnie, zaraz będzie potrzebował konsoli, telewizora, szafy na gry...
- to w jego pokoju, przecież się zmieści.
- a tam się zmieści, potrzebujemy pokoju gier.
- -my?
- nooo... a gdzie ja będę grał, jak ty będziesz oglądała serial?

także tak.

a teraz zapytuję Was oficjalnie.
co z tym Wrocławiem? tak, czy nie? warto? lepiej niż kraków? jak się ma do wawy?

i albo mówcie teraz, albo zamilknijcie na wieki, gdyż dzień podpisu już blisko ;)