Różnice kulturowe

Jedziemy przez kraj nasz egzotyczny na nudny i ułożony zachód. Po drodze opowiadam Holendrowi o polskich tradycjach. O tym, dlaczego takie korki wokół mijanych cmentarzy i o co w ogóle chodzi z tymi zniczami, bo gamoń w ogóle nie ogarnia. W ostatnie wakacje gdy byliśmy w Pradze, wysłałam go do sklepu po chusteczki i może jakieś świece stołowe, bo mieliśmy zjeść romantyczną kolację. Wrócił z bardzo gustowną lampką cmentarną...

Także tak.

Spożywania wódki przez rodaków przy okazji grobbingu nie potrafiłam jednak sensownie wytłumaczyć...

Opowiadam o swoim dzieciństwie, o tym że przed cmentarzem można kupić pańską skórkę i że to nie jest aż tak przygnębiające święto, jak by się mogło wydawać. Mówię, że jako dziecko łaziłam z innymi dzieciakami po cmentarzu i moczyłam paluchy w roztopionym wosku. I że to było ekstra super cool, bo po kilkudziesięciu namaczaniach otrzymywało się przeokropny wielki i gorący paluch złej wiedźmy, albo Iti.

- I wiesz, takie szlajanie się pomiędzy tymi wszystkimi światłami i kolekcjonowanie kolorowego wosku było świetną zabawą! Potem w domu zdejmowaliśmy te paluchy, ogrzewaliśmy wosk i robiliśmy z niego inne okropne rzeczy - węże, dżdżownice, a czasami po prostu wdeptywaliśmy w dywan, bo i tak był brzydki jak psia kupa...

- Nooo, brzmi jak prawdziwa zabawa.

- Też tak kiedyś robiłeś?

- Nieee, ja miałem gameboya...